Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

Η Μαύρη Νύχτα της Πέρλας στην Άρνη





Τη Κυριακή, 13 Δεκεμβρίου 2015, παρά το πολύ κρύο, πήγαμε παρέα μεγάλη με την Όλγα να περπατήσουμε το Νο 13 μονοπάτι από το σχολείο της Άρνης και να φτάσουμε μέχρι κάτω τα Ρέμματα, αφού πρώτα σταματήσουμε σε' ένα ξεχασμένο στους βάτους γεφύρι στο Πανοχώρι, που η μόνιμος κάτοικος Άρνης, η αγγλίδα Σάντυ του είχε καθαρίσει το μονοπάτι,


η Πέρλα χαρούμενη στην εκκίνηση έπαιρνε πόζες στο φακό 



και όταν ξεκίνησε η ομάδα πήγε μαζί τους , ενώ εγώ μετά τη βιντεοσκόπηση της αρχής,  έφυγα με το αυτοκίνητο προς το γεφύρι  για να τραβήξω  την άφιξη της ομάδας 



το μονοπάτι αν και καθαρισμένο ήταν δύσκολο 

και όλοι έφτασαν μια χαρά εκτός από τη Πέρλα
 αλλά δεν ανησύχησα, άντε που θα χαθεί στην Άρνη ...


Η ομάδα συνέχισε για Ρέμματα και εγώ γύρισα πίσω στην αφετηρία  με το αυτοκίνητο για να κατέβω και γω εκεί αλλά η Πέρλα ούτε στην αφετηρία ούτε πιο πέρα στου Στάβαρη, ούτε πιο δω, ούτε στο Πανωχώρι, ούτε αλλού. 
Για να προλάβω τη μέρα πήγα πάνω Αγία Μαρίνα, τίποτα, 



 στα Πολιταίικα τίποτα, ακόμα και στη βαθιά τρύπα στον ερειπωμένο πύργο 
                                  που ήταν τα δικαστήρια επί Τουρκοκρατίας , σιωπή


Ακόμα και στους Κυρτασαίους, τίποτα μόνο κυκλάμινα, η ομάδα τελείωσε το περπάτημα και η Σάντυ μόλις μαθαίνει την εξαφάνιση, ξανακάνει το περπάτημα μέχρι το γεφύρι , τίποτα





Και η Όλγα με τον Νίκο ξανακάνουν τη διαδρομή μέχρι το γεφύρι τίποτα...
Νύχτωσε πια, σωθήκανε  τα κινητά και τα πετρέλαια και δίνουμε ραντεβού το πρωΐ στο σχολείο,
όπου το λέμε,  μας λένε ότι μία γυναίκα μπορεί να βοηθήσει και το όνομα αυτής, Σάντυ.

Φεύγουμε για Χώρα και πιο αργά  τα τηλέφωνα δεν σταματούν, μην ανησυχείται κάπου εδώ είναι
γιατί, απόψε, τα σκυλιά των σπιτιών της Άρνης δεν σταματούν το γάβγισμα , μαζί τους και τα 16 που η Σάντυ  έχει στο κτήμα της.
Πολύ αργά,  Χαρίκλεια, Μαρία Αλίκη μαμά Μαρία  και Βιβή  
έρχονται και φωνάζουν για ηθική υποστήριξη ....τίποτα  



Το πρωί, στις 6 ήμισυ πρώτο τηλέφωνο από τη Σάντυ, αν μάθαμε τίποτα και σε λίγο τα λέμε,
το καλό τηλέφωνο έγινε στις 8 και ήταν η Όλγα που μας είπε
 ότι η Πέρλα βρέθηκε από την Σοφία τη Μπάλα...

Σοφία Σάντυ και Πέρλα
τη βρήκε  λίγο πιο κάτω από την αφετηρία, στη πηγή Μαζάνη,
να τρέμει, να μη μπορεί να σηκωθεί και γεμάτη η ουρά της από βάτα.
Από την ώρα που ήρθε σπίτι κοιμάται και πότε πότε γρυλίζει στον ύπνο της.
Η Χαρίκλεια έκανε την φανουρόπιτα που έταξε και
αύριο, στο σινεμά θα κεράσουμε τους περιπατητές, που τους χαλάσαμε τη βόλτα
και γώ, Όλγα μου, και η Πέρλα μαζί, 13 του μηνός στο μονοπάτι 13 δεν ξαναρχόμαστε.

3 σχόλια:

Louisette είπε...

Wonderfull foto, happy end year.
Louisette an d cerise golden Belgium

Ανώνυμος είπε...

Αχ, Πέρλα, αχ μωρέ Πέρλα...

Ανώνυμος είπε...

Μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά
στην Άρνη έχει αγιάζι
στα άγρια, στα σκοτεινά
στες τραχιές πέτρες, στα στενά
Η Πέρλα ξεπαγιάζει, ξεπαγιάζει (2).

Γύρω οι σκύλοι αλυχτούν,
στ’ αφεντικά μαράζι.
Τρέχουν οι φίλοι ερευνούν
ψάχνουν στη νύχτα να την βρουν,
μα η Πέρλα ξεπαγιάζει, ξεπαγιάζει (2).

Ρόδισε η ανατολή,
sε λίγο ξημερώνει.
Να την η Πέρλα ζωντανή
Σοκαρισμένη, μα γερή
t’ αφεντικά της με χαρά ζυγώνει
pου το ‘σκασε πικρά το μετανιώνει.